Ik ben nu drie jaar raadslid voor onze gemeente Beek. Nooit gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden! De eerste twee jaar in de coalitie en nu in de oppositie. Beide periodes zijn leermomenten voor mij. Eerst sta je aan de bron, nu moet je de bron opzoeken. Meningen polsen en er iets mee doen. Wat niet verandert, is het omgaan met en luisteren naar de burgers, en ze helpen waar mogelijk. Geen concrete beloftes, maar altijd een eerlijk antwoord, wat mogelijk is en wat niet. Soms zijn het de regeltjes, maar vaak is het ook een ander beleid of andere visie van de coalitiepartijen. Ik moet proberen hen duidelijk te maken wat er speelt en wat men verwacht. Altijd zijn er uitdagingen op mijn pad en dat zijn dan weer kansen om met burgers in gesprek te komen en te blijven.
Na de feestelijke opening van de nieuwbouw bij de Beekse Bron kwam ik in gesprek met een aantal burgers, ook iemand die op de PVV gestemd had bij de landelijke verkiezingen. Zoveel mensen in Beek die op de PVV gestemd hebben! De voornaamste redenen is dat men zich niet gehoord voelt. Ik kijk waar kansen liggen maar ik denk niet dat ik mijn idealen in een PVV kwijt kan. De idealen van de landelijke PVV liggen mijlenver van onze gemeentelijke politiek vandaan. Daarom blijf ik het gesprek opzoeken. Natuurlijk heeft iedere partij zaken op de agenda staan die ons allen raken, maar oplossen kunnen we alleen samen.
Een voorbeeld van samen oplossen is de Groeve Spaubeek. Wat hadden we het allemaal goed geregeld, een convenant opgesteld met alle betrokken partijen. Wat waren we trots en wat kregen we complimenten. Helaas, de provincie dacht hier anders over en hielp de uitbaters van de Groeve aan een nieuwe, ruimere vergunning. De burgers waren hierover niet geïnformeerd. Ondanks bewonersbrieven en krantenartikelen komt er geen gecoördineerde bewonersavond. Het oude convenant is niet meer van kracht. Er is geen nieuwe overeenkomst, waar met alle bewoners over gepraat is. Dit is een gemiste kans! Aan het tracé waar de vrachtwagens langs komen wonen ongeveer 60 mensen die het er niet mee eens zijn, er heerst onvrede. Dat is bijna 1/3 van alle bewoners aan dit tracé. Hier moet iets mee gebeuren!!! Alle oude afspraken vergeten en opnieuw de dialoog aangaan met de betrokkenen. We winnen er niets mee elkaar de zwarte piet toe te spelen.
Met de groeve Martens in Beek wilden we geen herhaling van deze onverkwikkelijke geschiedenis. Na overleg en gepraat met betrokkene is er weer een prachtig Limburgs natuurlandschap voor terug gekomen. Zo kan het dus ook. Het is goed als iedereen zo snel mogelijk weet waar hij aan toe is, soms moet het bestuur van de gemeente zijn tanden laten zien. Of het college dit doet, kan ik niet beoordelen. Ik ben niet bij de besprekingen, maar ik blijf wel steeds op hameren op een beter samenwerkingsverband tussen alle partijen. Soms win je, soms verlies je, maar alles is wel duidelijk.
De woningmarkt is ook een provinciaal dilemma. Iedereen schreeuwt het van de daken: “In Limburg neemt de vergrijzing toe!” Maar de economie trekt aan, de rentestand is nog nooit zo laag geweest. In mijn dorp Genhout gaan de huizen als zachte broodjes over de toonbank. Dat is haaks op de door ons gemaakte politiek. Het ligt natuurlijk niet alleen aan de economie en de lage rente. Nee, het is een eigenschap dat men graag daar wil wonen waar men opgegroeid is, waar men een prettige jeugd gehad heeft. Limburgers zijn niet die troubadours die gaan wonen waar werk is, nee eerst wonen en dan kijken waar werk in de buurt is. De jeugd wil graag terug naar of kort bij de ouders wonen. Zij willen niet naar de grote stad. Gaan ze wel, dan doen ze dat omdat ze ervoor kiezen. Als ik de jeugd terug zie komen naar Genhout zal dat ook betekenen dat de jeugd van de andere kerndorpen ook graag terug wil. Nu gaat het over verjonging, de scholen open houden en het gehele sociale netwerk in stand houden.
We moeten nu plannen maken om dit te bevorderen en niet zeggen: ‘het mag niet want het is vastgelegd’. Denk in mogelijkheden en niet in onmogelijkheden. We investeren in de economie: het vliegveld, Makado, de Haamen en het Centrumplan. Zorg dan ook voor goede huisvesting nu en in de toekomst.
Tenslotte: onze Beekse jeugd. Wat willen die eigenlijk? Hoe zien zij hun toekomst in Beek? Ik vraag me dit af omdat alles wat wij nu beslissen een erfenis is voor hun toekomst. Gelukkig hebben wij een paar jeugdige leden die meedenken.
Ik zou willen oproepen om eens een uurtje voor of tijdens een vergadering (bijv. 2 mei, in Beek) met ons te praten over wat de jeugd van Beek wil. Nodig mij eens uit bij een vereniging voor een gesprek, dit lijkt me erg leuk en leerzaam.
Tot binnenkort ergens in ons mooie Beek.
Dany Pirson
Raadslid Progressief Beek